Do czasów powołania do życia Ligii Holenderskiej, znanej dziś jako Eredivise, o tytule mistrza kraju decydowały rozgrywki Play-off pomiędzy drużynami, które wygrały swoje ligi regionalne. Ówczesne rozgrywki były całkowicie amatorskie, a piłkarze za grę nie mogli otrzymywać wynagrodzenia. Holenderski Związek Piłki Nożnej karał dyskwalifikacją każdego zawodnika, któremu udowodniono przyjmowanie pieniędzy za grę.

Przekonanie do zawodowej piłki nasiliło się dopiero na początku lat pięćdziesiątych, kiedy to nasiliło się zjawisko opuszczania kraju przez młodych zdolnych zawodników w celu możliwości zarabiania poprzez grę. KNVB zawieszał tych zawodników, uniemożliwiając im grę w reprezentacji kraju. W roku 1953, gdy Holandię nawiedziła wielka powódź, zawodnicy grający w zagranicznych ligach postanowili zorganizować mecz charytatywny. Przeciwnikiem miała być reprezentacja Francji.

Holenderski związek sprzeciwiał się temu meczowi, jednak doszedł on do skutku, rozegrano go w Paryżu. Po tym, jak gracze Holenderscy pokonali przeciwników, wielu rodaków dostrzegło, jak wielki potencjał kryje się w lidze zawodowej. 3 lipca 1954 roku doszło do spotkania KNVB z grupą klubów zainteresowanych powstaniem ligi zawodowej i obawiających się utraty najlepszych zawodników. To spotkanie, zakończyło się przełomem. W sezonie 1956/1957 odbył się pierwszy sezon w pełni zawodowej ligi Holenderskiej. Od tego czasu największą ilość tytułów mistrzowskich zdobył Ajax Amsterdam, trzydzieści dwa.

Na drugim miejscu znajduje się PSV Eindhoven, który po koronę mistrzowską sięgał dwadzieścia jeden razy. Na trzecim miejscu plasuje się Feyenoord Rotterdam z czternastoma tytułami. Łącznie dwadzieścia cztery drużyny stawały na najwyższym podium. W śród najlepszych strzelców Holenderskiej ekstraklasy, pierwsze miejsce zajmuje Willy van der Kuijlen z 311 bramkami na koncie. Drugi na liście strzelców jest Ruud Geels, mający na swoim koncie 265 goli. Trzecim w tym rankingu jest Johan Cruijff, zdobywca 215 bramek.