Romário de Souza Faria, znany jako Romário, to jeden z najwybitniejszych napastników w historii piłki nożnej. Urodzony 29 stycznia 1966 roku w Rio de Janeiro, Brazylijczyk zasłynął z fenomenalnej skuteczności, instynktu strzeleckiego i umiejętności gry w polu karnym. Jego kariera, obejmująca kluby takie jak Vasco da Gama, PSV Eindhoven, FC Barcelona oraz reprezentację Brazylii, obfitowała w tytuły, rekordy i niezapomniane momenty. Poniżej przedstawiamy szczegółowe podsumowanie jego osiągnięć, statystyk i kluczowych etapów kariery.
Początki kariery w Brazylii
Juniorskie lata i debiut w Vasco da Gama
Romário rozpoczął przygodę z piłką w klubie Olaria w Rio de Janeiro. W wieku 13 lat dołączył do juniorskiej drużyny Vasco da Gama, gdzie jego talent szybko został dostrzeżony. W 1985 roku zadebiutował w seniorskim zespole Vasco, mając 19 lat. W latach 1985–1988 rozegrał 123 mecze, strzelając 73 gole. Zdobył dwa mistrzostwa stanu Rio de Janeiro (1987, 1988) i był kluczowym graczem drużyny.
Igrzyska Olimpijskie 1988
W 1988 roku Romário reprezentował Brazylię na Igrzyskach Olimpijskich w Seulu, zdobywając srebrny medal. Z 7 golami został królem strzelców turnieju, co przyciągnęło uwagę europejskich klubów. Jego występy w meczu przeciwko Nigerii (4 gole) i Argentynie (1 gol) pokazały jego potencjał na arenie międzynarodowej.
Kariera w europie
PSV Eindhoven (1988–1993)
W 1988 roku Romário podpisał kontrakt z PSV Eindhoven, rozpoczynając swoją europejską przygodę. W holenderskiej Eredivisie zdobył trzy mistrzostwa kraju (1989, 1991, 1992) oraz dwa Puchary Holandii (1989, 1990). W 132 meczach strzelił 115 goli, w tym 98 w lidze, co dało mu trzy tytuły króla strzelców Eredivisie (1989, 1990, 1991). W rozgrywkach Pucharu Europy (obecnie Liga Mistrzów) strzelił 7 goli w 14 meczach.
FC Barcelona (1993–1995)
W 1993 roku Romário dołączył do FC Barcelona, stając się częścią „Dream Teamu” Johana Cruyffa. W sezonie 1993/1994 zdobył mistrzostwo Hiszpanii i tytuł króla strzelców La Liga z 30 golami w 33 meczach. Jego hat-trick w meczu przeciwko Realowi Madryt (5:0) w El Clásico przeszedł do historii. W finale Ligi Mistrzów 1994 przeciwko AC Milan Barcelona przegrała 0:4, a Romário nie strzelił gola. W drugim sezonie (1994/1995) jego forma była słabsza (4 gole w 13 meczach), co doprowadziło do konfliktu z Cruyffem i powrotu do Brazylii.
Poniżej statystyki w FC Barcelona:
| Sezon | Mecze | Bramki | Asysty | Żółte kartki |
|---|---|---|---|---|
| 1993/1994 | 33 | 30 | 5 | 4 |
| 1994/1995 | 13 | 4 | 2 | 2 |
Flamengo i Valencia (1995–1999)
Po opuszczeniu Barcelony Romário wrócił do Brazylii, podpisując kontrakt z Flamengo. W latach 1995–1996 strzelił 59 goli w 83 meczach, zdobywając mistrzostwo stanu Rio de Janeiro w 1996 roku. W 1997 roku krótko grał w hiszpańskiej Valencii, ale rozegrał tylko 5 meczów, strzelając 1 gola. Po nieudanym epizodzie wrócił do Flamengo, gdzie w 1998 roku zdobył 26 goli w lidze brazylijskiej.
Powrót do Vasco da Gama i 1000. gol
Drugi Etap w Vasco (2000–2002, 2005–2007)
W 2000 roku Romário wrócił do Vasco da Gama, tworząc skuteczny duet z Edmundo. W tym roku zdobył mistrzostwo Brazylii i strzelił 3 gole podczas FIFA Club World Championship, w tym 2 w meczu z Manchesterem United. W latach 2000–2002 strzelił 73 gole w 92 meczach. Po krótkim okresie w Fluminense (2002–2004, 34 gole w 60 meczach), wrócił do Vasco w 2005 roku. W 2007 roku, grając dla Vasco, strzelił swoją 1000. bramkę w karierze w meczu przeciwko Sport Recife z rzutu karnego. Liczba ta obejmuje gole w meczach juniorskich, towarzyskich i seniorskich, co budzi dyskusje – FIFA uznaje 929 goli w oficjalnych rozgrywkach.
Statystyki w Vasco da Gama
| Okres | Mecze | Bramki | Asysty |
|---|---|---|---|
| 1985–1988 | 123 | 73 | 10 |
| 2000–2002 | 92 | 73 | 15 |
| 2005–2007 | 87 | 58 | 12 |
Późniejsza kariera
Kluby zagraniczne (2003–2006)
Romário występował w klubach poza Brazylią, takich jak Al Sadd w Katarze (2003, 3 gole w 3 meczach), Adelaide United w Australii (2006, 1 gol w 4 meczach) oraz Miami FC w USA (2006, 19 goli w 25 meczach). Te krótkie epizody pokazały jego zdolność do strzelania goli nawet w mniej konkurencyjnych ligach.
Zakończenie Kariery
W 2008 roku Romário oficjalnie zakończył karierę, choć w 2009 roku rozegrał jeden mecz dla América RJ, klubu swojego ojca, strzelając 1 gola. W swojej karierze rozegrał 1002 oficjalne mecze, strzelając 784 gole (wg FIFA) w rozgrywkach seniorskich.
Reprezentacja Brazylii
Copa América (1989, 1997)
Romário zdobył dwa tytuły Copa América. W 1989 roku strzelił 3 gole, w tym zwycięską bramkę w finale przeciwko Urugwaju (1:0). W 1997 roku, grając u boku Ronaldo, zdobył 3 gole, w tym 2 w finale przeciwko Australii (6:0).
Mistrzostwa Świata (1990, 1994)
Na Mundialu 1990 Romário rozegrał tylko 66 minut z powodu kontuzji, nie strzelając gola. W Mistrzostwach Świata 1994 był gwiazdą turnieju, zdobywając 5 goli (w meczach z Rosją, Kamerunem, Szwecją i Holandią) i Złotą Piłkę dla najlepszego zawodnika. Jego gol w ćwierćfinale przeciwko Holandii (3:2) oraz asysta w finale przeciwko Włochom (0:0, karne 3:2) były kluczowe dla zdobycia tytułu przez Brazylię.
Poniżej statystyki w reprezentacji:
| Turniej/Rok | Mecze | Bramki | Asysty |
|---|---|---|---|
| Copa América 1989 | 4 | 3 | 1 |
| Mundial 1994 | 7 | 5 | 2 |
| Copa América 1997 | 5 | 3 | 2 |
| Ogółem (1987–2005) | 70 | 55 | 10 |
Styl Gry i Wpływ
Romário był znany z niskiego środka ciężkości, błyskawicznych przyspieszeń i niezwykłej skuteczności w polu karnym. Jego technika wykańczania akcji „czubkiem buta” oraz zdolność do znajdowania wolnej przestrzeni czyniły go nieuchwytnym dla obrońców. W 1994 roku został wybrany Piłkarzem Roku FIFA, a w 2000 roku otrzymał nagrodę Brazylijskiego Związku Piłki Nożnej dla najlepszego piłkarza stulecia obok Pelé.
Osiągnięcia Klubowe i Indywidualne
Tytuły Klubowe
Vasco da Gama: Mistrzostwo Brazylii (2000), Mistrzostwo stanu Rio de Janeiro (1987, 1988, 1996)
PSV Eindhoven: Mistrzostwo Holandii (1989, 1991, 1992), Puchar Holandii (1989, 1990)
FC Barcelona: Mistrzostwo Hiszpanii (1994)
Flamengo: Mistrzostwo stanu Rio de Janeiro (1996)
Tytuły z Reprezentacją
Mistrzostwa Świata: 1994
Copa América: 1989, 1997
Igrzyska Olimpijskie: Srebrny medal (1988)
Nagrody Indywidualne
Piłkarz Roku FIFA: 1994
Złota Piłka Mundialu: 1994
Król strzelców Eredivisie: 1989, 1990, 1991
Król strzelców La Liga: 1994
Król strzelców Igrzysk Olimpijskich: 1988
Król strzelców FIFA Club World Championship: 2000 (wspólnie)
Podsumowanie
Romário rozegrał 1002 oficjalne mecze, strzelając 784 gole w rozgrywkach seniorskich, w tym 55 goli w 70 meczach dla reprezentacji Brazylii. Zdobył mistrzostwa w Brazylii, Holandii i Hiszpanii, dwa tytuły Copa América, mistrzostwo świata 1994 oraz liczne nagrody indywidualne. Jego kariera, od ulic Rio po stadiony Europy, to historia jednego z najlepszych napastników w historii, którego gole i charyzma na zawsze zapisały się w annałach futbolu.
